Toe aan den overkant
De plankenvoer is gesorteerd en goedgekeurd door Geert, klaar om geplaatst te worden. Zoals bij elk nieuw hoofdstuk heb ik nu ook opnieuw kriebels in de buik en stel ik de slaap wat uit omdat de werkvoorbereiding door mijn hoofd loopt.
De eerste plank is de belangrijkste, dus krijgt deze dan ook voldoende aandacht. Alles verloopt prima en al vlug krijg ik een zekere routine. De keuze van de plank (breedte), de schuine kantjes schuren, afzagen op de juiste maat, plaatsen, een klopje tot ze mooi aansluit en vastzetten met speciale vijzen. Het plaatsen verloopt sneller dan gedacht, dus bel ik mijn neef Geert al eens op om het over het opschuren van de vloer te hebben. Ik mag gebruik maken van een professionele schuurmachine en Geert komt de opstart doen, dus de dag kan ook hier niet meer kapot. De planken zijn nogal donker, vandaar dat er flink geschuurd moet worden en nee je kan dat niet forceren. Vera neem ook een deel van het schuurwerk voor haar rekening en zo komen we aan een zeer mooi resultaat. Het grove schuurwerk is achter de rug, de machine kan voorlopig terug naar huis , het fijn schuren stel ik uit tot we wat verder in de afwerking zitten.
Een paar weken terug kreeg ik de officiële mededeling dat Fluvius een nieuwe teller zou komen plaatsen. We zijn één van de 3000 met een geblokkeerd dossier ( een foutje in hun software). De teller moest sowieso verplaatst worden, dus heeft het geen nut om te proberen uitstellen. Ik krijg de voorschriften wat er allemaal moet gebeuren voordat de techniekers komen. In ons geval moet de kabel ondergronds gekoppeld worden, wat specifieke eisen inhoudt. Dat alles zorgt ervoor dat er opnieuw grondwerken moeten worden uitgevoerd. Een kraan met breekhamer om te beginnen, het is zeker geen overbodige luxe bij het graven van de sleuf in mijn atelier. Ik wil van de gelegenheid gebruik maken om regenafvoerbuizen, elektrische leidingen, wateraanvoer en nieuwe verlichtingspaal te plaatsen. In geen tijd ziet het er hier opnieuw uit alsof er een bom is ingeslagen. Wat een geluk dat ik beroep kan doen op een graafkraantje, want er zit hier nogal een steentje onder het aardoppervlak.
Met drie techniekers sterk komen ze ( elk in hun eigen auto) op de afgesproken dag aan om de Digitale meter te installeren. Neem me niet kwalijk dat ik over dit hoofdstuk geen verder commentaar zal schrijven, ik wil het positief houden.
Nu ik toch bezig ben met grondwerken is het ook het moment om de voorbereidingen te doen voor de eerste waterzuivering. Lode en Karel van Bebouwen en Bewaren komen langs om samen de details te bespreken. Opnieuw graafwerken en ook hier komen ze met massa's naar boven, soms heb ik meer stenen dan aarde. Gelukkig mag ik van Mathias zijn kasseibak even gebruiken om het kaf van het koren te scheiden. Ook maak ik van de gelegenheid gebruik om een nieuwe verlichtingspaal te plaatsen.
Tussendoor ga ik een dagje helpen bij het vernieuwen van een dak bij vriend Dirk, blij dat ik ook eens een wederdienst kan doen.
Nu de plankenvloer geplaatst en geschuurd is, kan de definitieve trap geplaatst worden. Er ligt nog een grote voorraad overschot hout waaruit ik het nodige materiaal kies om de trap te maken. Metalen trappen maken heb ik wel wat in de vingers, nu staat mijn eerste trap volledig in hout op het programma. Benieuwd wat deze bezigheid me zal bijbrengen.
In mijn vorige blog (13 april) had ik het over 'mijn eindexamen huiselektriciteit' en mijn mentor Herman.
Veertig jaar geleden werden we vrienden voor het leven, vanaf nu zijn we vrienden voor eeuwig.
Ik zou hier een volledige blog kunnen schrijven over de belevenissen van onze veertig jaar vriendschap, maar een fotoboek is enkel mooi voor degene die het tafereel van de foto's kon beleven.
'Toe aan den overkant maat'