Nationale feestdag, Estam’

Zoals in de vorige blog geschreven zie ik het nut van het ventilatiesysteem niet in. Met het absolute minimum aan buizen hopen wij geen buis te krijgen op ons EPB-examen.

Tijdens de warme dagen is het ook het moment om even te controleren als het waar is wat de 'boekskes' vertellen over de isolatiewaarde van de kalkhennepblokken en meer specifiek de warmtedoorlaatbaarheid en de faseverschuiving. Met de digitale temperatuurmeter doe ik een meting in volle zon op de buitengevel (thermowood) alsook recht tegenover de buitenmeting op de binnenmuur (kalkhennepblokken met leemafwerking). Ik denk dat de foto's voor zich spreken.

Het is eveneens het moment om een proefopstelling te doen om te zien hoe groot we de luifel moeten maken boven de vensters van de woonkamer en de slaapkamer. Wat stelling en een houten plank leert ons dat een luifel van 70cm alle zon uit het huis houdt en toch ons zicht naar buiten toe niet wordt belemmerd door vervelende zonnescreens.

Bovenaan de trap moet de laatste trede nog ingewerkt worden dus vooraleer we straks de parket oliën is het nu nog het moment. Een beetje prutswerk maar het komt goed.

Een leuke activiteit voor ons kleinkinderen en een vriendinnetje is wilgentakken ontschorsen.Zo helpen ze spelenderwijs mee aan een ander proefprojectje voor ons huis. We bekijken of we dergelijke ontschorste takken kunnen gebruiken als onderdeel van de verlichting en scheidingswand in badkamer.

Er staat nog een muur overeind van mijn oorspronkelijk atelier die nog dient gesloopt te worden. De elektriciteitsmeter en de waterpomp zijn verplaatst, nog enkel de omvormer van de zonnepanelen moet nog naar zijn nieuwe plaats. Geen groot werk, maar het moet gebeuren dus er aan beginnen is het beste wat je kan doen.

Nu zijn we klaar om nog eens de sloophamer boven te halen. Tegen het einde van de dag ligt alles er opnieuw proper bij en vanuit de woonkamer krijgen we een voorsmaakje qua toekomstig zicht op ons bos.

De zomer zorgt ervoor dat alles groeit en bloeit. Het gras schiet de hoogte in en moet hier en daar wat ingeperkt worden, ons twee geiten zijn niet zoals schapen (die grazen de hele dag door) en eten liever bladeren dan gras. Niet erg want zo kan ik ook een gedeelte van de weide hooien. Het gras maaien met een bosmaaier is uitgesloten als het als hooi moet dienen voor de geiten, ze vallen nog liever dood dan hooi te moeten eten die gemaaid is met een bosmaaier (geiten zijn op dat gebied zeer kieskeurig). Ik probeerde in het verleden al enkele keren om met de zeis het gras te maaien maar een schoonheidswedstrijd zou ik er niet mee winnen. Ik zag een bericht verschijnen van Zeis en Bijl dat er een dagworkshop werd ingericht om te leren maaien met de zeis. Op 28 juni was het zover en trok ik richting Desselgem waar de maaidag doorging. Kevin Lambeets van www.zeisenbijl.be  is een zalige lesgever (ik ken hem van een vorige workshop) die op een zeer bevlogen wijze zijn kennis kan onderwijzen. Gepakt en gezakt met een nieuwe zeis , toebehoren voor haren en wetten en een massa opgedane kennis kom ik zeer tevreden terug naar huis.

Een nieuwe week, een nieuw hoofdstuk: voorbereiden voor het plaatsen van de vloer. In de beginfase van de nieuwbouw kregen we de kans om gratis keramische tegels op te halen. We hadden ze op een veilige plaats in onze living (deed de laatste twee jaar dienst als stockageruimte) gelegd tot ze hun taak als tegel konden vervullen.Hier komen we voor het eerst in de bouw van ons huis terecht in een niet ecologische fase. We hebben lang nagedacht over het plaatsen van tegels tegenover parket als vloer. Geen gemakkelijke keuze als je het ecologische gedachtengoed wil trouw blijven. Na het inwinnen van info bij profesionelen zijn we tot de conclusie gekomen dat voor ruimtes als een keuken, koele berging, technische ruimte keramische tegels de voorkeur wegdragen. Niet volledig ecologisch maar wel circulair in ons geval en daar kunnen we ook wel mee leven.

Omdat we vertrekken van een ondervloer in osb-platen moet er een ontkoppelingsmat geplaatst worden. We beschikken over drie verschillende soorten keramische tegels (type parket) waarvan één het uitzicht heeft van eik. Deze zal aansluiten met het parket in eik, niet dat je het verschil tussen de originele houten parket en de keramische look a like niet ziet, maar de combinatie klopt wel. Ook hier laat ik me adviseren en begeleiden bij de start, zodat je bij de eerste stap in huis niet op je neus gaat wegens uitstekende tegels. De meer dan geknipte man daarvoor is Ken, een boom van een vent met een gouden hart. Met zijn twintig jaar ervaring weet hij me in geen tijd de knepen van het vak te vertellen en kan ik als leerling-vloerder aan de slag. Tijdens het plaatsen van de ontkoppelingsmatten heb ik de stommiteit begaan om op mijn knieën te werken zonder bescherming. Tegen de tijd dat ik het doorhad dat er iets mis was, lagen mijn knieën al rauw open. Rechtstaande vloeren is geen optie dus het wordt pijn verbijten in mijn kniebeschermers (die ik ondertussen wel heb aangekocht). Na wat inlooptijd kom ik in de juiste sfeer en de handelingen zijn ook niet meer zo hoekig. Zoals gewoonlijk voel ik tegen het einde van het karwei dat de routine en souplesse er in begon te komen. Enkel het rijkelijk bekladden van mezelf is nog een puntje waar nog wel wat werk aan is, maar dat ben ik ondertussen (na 63 jaar ) wel gewoon.

Aan variatie in werk ontbreekt het zeker niet als zelfbouwer. Buiten moet de bak van de waterzuivering nog verder afgewerkt en getest worden op waterdichtheid. De bak ( +/- 15m³) wordt gevuld met water uit de vijver van onze buur en blijft een dag of twee staan zodat we zeker zijn dat alles ok is. Vera ziet er een zwemvijver in en voegt dan ook de daad bij het woord. Na de positive resultaten kan het water opnieuw naar de vijver, in tijden van droogte kunnen we ons geen verspilling permitteren ( eigenlijk kan dat nooit). De twee nieuwe putten, een regenput van 15m³ en een septische put (waar ik de middenplaat uit heb gehaald) van 3m³ worden volledig schoon gemaakt. Karel en co komen de drainagebuis ontrollen en de lavastenen worden aangebracht (ongeveer 12m³). Nu wachten op regen, veel regen, tot de putten en de bak gevuld zijn (+/- 33m³) om dan de volledige oppervlakte van de bak vol te planten met specifieke planten die het zuiveren van het water op zich zullen nemen.

Ondanks de zeer droge periode staan onze groenten trots te wezen in de lochting. Dank zij het hooi droogt de grond niet uit, we betreden nooit de zaaibedden, ook spitten doen we nooit waardoor de bodem een sponsstructuur is geworden. Dit alles samen zorgt ervoor dat de groenten ons verwennen met hun grootte en kwaliteit.

Vera brengt ondertussen met leemverf de achterwand van de dressingkast in orde. De op maat gezaagde planken zijn geleverd , dus kan ik starten met de montage van de dressingkast. Van restjes houten latten maak ik steuntjes voor de legboorden. Wij zijn niet van het principe dat alles onzichtbaar moet zijn (zoals in de te cleane interieurs van tegenwoordig, nee, ik accentueer het zelfs nog wat.

Tussendoor komen er nog kandidaat bouwers het gevoel en de sfeer opsnuiven van een ecologisch huis. Samen met Luc van Isohemp doe ik onze ervaringen uit de doeken zowel bouwtechnisch als de weg van idee tot eindresultaat. Ik denk dat ze overtuigd terug naar huis zijn gegaan.

Het is hoog tijd voor ons jaarlijks weekend met het gezin. De kleinkinderen kozen om nog eens naar de Ardennen te trekken aan de rivier (Semois) waar we onze tenten opslaan en voor een paar dagen leven zonder water of elektriciteit. Een stevige en avontuurlijke wandeling staat steevast op het programma evenals een bbq, dam bouwen, zwemmen (is een iets te overdreven woord wegens ontbrekende diepte) in de Semois en vooral genieten van de prachtige omgeving en elkaar.

Terug thuis komt een speciaal hoofdstuk op het programma, de afwerking van het parket zowel boven als beneden. Mijn neef Geert zorgt ervoor dat ik op een professionele manier het parket perfect kan schuren, waarvoor heel veel dank Geert. Vera neemt het inoliën voor haar rekening, een zeer belangrijk werk wil je een perfect eindresultaat. Dank aan de gedegen uitleg van de mensen van Eurabo weet Vera precies hoe de olie moet worden aangebracht om dat perfect resultaat te bereiken. 

Nu mogen we zeven dagen het parket niet betreden (uitharden van de olie), het geschikte moment om te starten met onze kroegentocht. Enkele maanden terug waren we in Godewaersvelde waar we een boek zagen liggen over 'De ziel van de Vlaamse estaminets'. We hebben ons dat boek aangeschaft en stilaan groeide er het idee om deze 47 estaminets te gaan bezoeken. Zo kom je op prachtige plaatsen op en net over de grens van Frankrijk, waar het Vlaamse gedachtengoed nog zeer sterk leeft. Met het boek in de hand zijn we van start gegaan in Cassel waar we de drie eerste kroegen bezochten en waar de patrons met groot genoegen hun handtekening plaatsten in het boek. We zijn voor een lange tijd verzekerd van zeer mooie kroeg-en streek beleving.