De winter is zonde, de lente is bekering, de zomer is genade, de herfst is perfectie 

Na ons bezoek aan Riche is het nu aan hen om ons te bezoeken, de ramen en deuren voor de doorgang tussen nieuwbouw en veranda worden vandaag geleverd. Het is wel een zeer tijdige levering want het zal pas volgend jaar zijn dat ik ze zal plaatsen. De reden van bestelling was de verdwijning van de 6% BTW regel voor sloop en herbouw. Ondertussen is deze regel definitief geworden (al weet je nooit bij een politieke beslissing, herinner je de uitspraak van Tommelein nog over de zonnepanelen).

Gelukkig beschikken wij nog over ons afdak (deel van mijn vroeger atelier) om alles netjes en veilig te stockeren.

In de vorige blog schreef ik dat we paletten hadden uit elkaar gehaald om het hout te gebruiken om een stapelrek mee te bouwen in de koele berging. Mijn hoofd staat weinig of nooit stil en de overschot van onze plankenvloer kwam me ook opnieuw voor de geest. Ik was van plan deze terug te stockeren voor-ik-weet-nog-niet-wat, maar ik zou ze nog wel ergens gebruiken. De deur van ons ovekot maakte ik destijds ook al van deze planchè; ik ging de deur bekijken en de discussie in mijn kop was beslecht. Het rek in de berging zou ik bouwen met deze prachtige eiken planken. Om het een beetje landelijke look te geven bewerk ik ze eerst met de stalen schuurborstel. Het oogt mooi, maar het gevoel is nog niet wat ik wil. Een telefoontje naar Roel, een vertegenwoordiger die hier vroeger veel over de vloer kwam toen ik als kunstenaar mijn inox kunstwerken polijstte, kwam met een gepaste oplossing. Voor ik echt van start ga wil ik graag eens weten wat ik nog in voorraad heb liggen, blijkbaar nog meer dan eerst gedacht. Het zou zonde zijn om dat prachtig materiaal nu geen plaats te geven in on huis.

Zowel de verticale staanders, de horizontale legplanken als de steuntjes worden allemaal uit de planken gemaakt waarbij ik zo zuinig mogelijk probeer te werken, kwestie van niet onnodig hout te verspillen. Nog eerst wat opstop doen met leem waar het rek zal komen en dan kan ik eraan beginnen. Het resultaat mag gezien zijn, al zeg ik het zelf, en we hebben nu een vast stapelrek met een bruikbare oppervlakte van twee maal de vloeroppervlakte van de berging. Dit allemaal met recuperatiehout.

In de lochting is het tijd om de ajuin te oogsten. Geen druppel water gegeven, al zeker geen pesticiden toegediend, geen kunstmest toegevoegd, bijna geen onkruid moeten trekken. Mulsch en hooi, daarmee doen wij het en het resultaat mag er zijn.

De volgende stap is de keuken. De sokkel wordt gemaakt uit recuperatie blokplaten.

Het weer bekijkende voor de komende week doet me besluiten om nog vlug de afvoergoot aan de achterkant van mijn atelier te plaatsen. Met een ladderstelling van Dirk kunnen we op een veilige manier de werken uitvoeren. Nu hebben we ongeveer 160m² oppervlak die de waterzuivering zal bevoorraden voor ons drinkwater.

Opnieuw naar de keuken waar ik begin aan de corpussen. Deze worden gemaakt in rubberwood: " Van de rubberboom/rubberwood (Hevea brasiliensis, plantages vnl. in Zuidoost-Azië) wordt natuurlatex afgetapt. Als de latexproductie stopt, wordt het hout van de boom benut voor het vervaardigen van massieve meubelplaten en (onder meer) mozaïekparket. Een soort van recuperatie van de boom na een leven als latexdonor. Belangrijk ook, er worden jonge bomen heraangeplant in verantwoord bosbeheer. Rubberhout is dan ook één van de meest ecologische houtsoorten.".

De frigo, vaatwas en stoomoven zijn als eerste aan de beurt. Van zodra ik de corpus voor de stoomoven heb geplaatst krijg ik een vreemd gevoel van binnen. Het staat me niet aan, het zal wel wennen denk ik bij mezelf. Ik doe verder aan de kasten beneden, de werken vlotten goed maar mijn ogen trekken constant naar die blok die daar hangt te zweven.

We trekken er even op uit naar Frans Vlaanderen en bij een pintje 'Anosteké' (West Vlaams voor 'tot volgende keer) bespreek ik met Vera wat er op mijn maag ligt in de nieuwe keuken.

Onderweg passeren we grote velden Hennep, het materiaal waar ons huis mee is gebouwd ( een zeer veelzijdige plant) Uit hennep kunnen kleding, voedsel, olie en energie, papier en bouwstoffen, maar ook talloze geneesmiddelen worden gemaakt. Hennep kan bij de teelt en verwerking zonder chemie. Het is zeer scheurvrij en geldt in het algemeen als de meest stabiele plantaardige vezel.

Thuisgekomen ga ik onmiddellijk van start met de besproken aanpassingen in de keuken. De oven komt onder de kookplaat te staan waardoor er een veel transparanter uitzicht tevoorschijn komt. Super blij dat we de beslissing hebben genomen.

De bovenkasten alleen monteren is onbegonnen werk, dus haal ik er een hulpje bij. Een systeem waar een groot tv-scherm op gemonteerd was heb ik verbouwd naar een schaarlift en zo kan ik tot op de mm werken zonder mezelf af te peigeren.

Een stuk blauwe hardsteen en enkele oude tegeltjes (overschot uit de badkamer van Brecht en Ruth) worden gepresenteerd voor de afwerking.

Als ik nog maar naar hout kijk heb ik al een splinter in mijn handen, hoe vlugger hem je eruit haal hoe minder lang het pijn doet (ik heb er ondertussen serieus ervaring mee). Met de raad van Joris en lijmtangen die ik mag gebruiken maak ik panelen van, alweer, onze overschot plankenvloer.

We zijn uitgenodigd naar de opening van een nieuwe afdeling van de firma Isohemp (de fabriek waar onze kalkhennepblokken zijn gemaakt). Vanaf nu kunnen alle overschotten van de kalkhennepblokken op de werven terug naar de fabriek waar deze opnieuw gerecycleerd worden. Een zeer boeiende dag waar we kunnen uit besluiten dat Isohemp ver vooruit staat in de wereld van recycleren en duurzaam bouwen. Tijdens de presentatie van hun nieuwe afdeling ziet Vera opeens op het scherm een foto van Toeronzent tijdens het bezoek van de studenten vorig jaar tijdens de week van Klimaduro. Blijkbaar is ons project daar ook in het oog gesprongen.

Twee personen die ons project zijn binnen gekomen als: vertegenwoordiger/technisch specialist/ onderhandelaars/ meedenkers/ vertrouwenspersoon/raadgever. Ze zijn geëvolueerd naar goede vrienden des huizes 'Toeronzent'.

De panelen zijn klaar om deur te worden. De juiste afmetingen worden genoteerd en de panelen reizen mee naar de paneelzaag van Dirk. Opnieuw thuis moeten de scharnieren nog geplaatst worden, een werkje van grote nauwkeurigheid. Ik werk met ouderwetse scharnieren waar niet kan aan bijgeregeld worden, het is ofwel juist ofwel mis. Met een paar gemaakte hulpstukken ga ik de uitdaging aan. tevreden met het resultaat. Een wandelingetje in ons bos levert me inspiratie voor de deurtrekker van de frigo. Geen dure design maar een simpele tak zorgt voor de gewenste trekker.

Nog wat verdere afwerking van de wc, afwassen van de faience-tegels, opruimen van werkplaats en bouwplaats en de week is weeral voorbij.

Zondagvoormiddag tijd om de patatten te rooien in de lochting. Het was een experiment, de plantaardappels werden gewoon op de grond gelegd met daarop een dikke laag hooi. Meer hebben we niet gedaan. Vandaag heb ik het hooi weg gerakeld en de patatten lagen daar gewoon voor het rapen met een schitterende opbrengst. Ruth Stout deed het ons voor in de vorige eeuw, het experiment krijgt een 10 op 10 van ons.

Terwijl ik de broodoven opstook doet onze poes buiten haar uiterste best om een muisje of wie weet een rat te bespeuren voor haar middagmaal.

Het vers gebakken brood leg ik even in onze toekomstige keuken, het bezorgt me nieuwe energie om vol goesting en onvermoeibaar verder te werken Toeronzent.

Om af te sluiten nog een prachtige foto van Gino van één van mijn kunstwerken die de volle maan vangt op het marktplein van Oedelem